بازگشت
اظهارات جوبایدن ، جاری شدن جوی خون در افغانستان
کاکوجان نیازی کاکوجان نیازی

سخنان اخیر آقای جوبایدن معاون رییس جمهوری ایاالات متحده ی امریکا در مورد افغانستان، سرنوشت و زمان ختم ماموریت نیروهای بین المللی نگران کننده ونا درست در مقابل راهبرد نظامی این کشور در جنگ علیه تروریزم می باشد. این اظهارات توسط این مقام امریکایی یکبار دیگر خاطره ی تلخ و خونین جنگ های داخلی را در افغانستان تازه ساخت.

 از آن زمان که براک اوباما رییس جمهوری ایالات متحده ،جولای سال 2011 را تاریخ خروج نیروهای امریکایی اعلام کرد ، این نگرانی به وجود آمد که امریکا برای فرار از جنگ افغانستان ، کشور را به حال خودش رها خواهد کرد، کاری که بعداز خروج قشون سرخ اتحاد شوروی سابق در این کشور جنگ زده انجام داد و نتیجه ی این کار ، تداوم تجاوز جدید بر افغانستان از مرزهای جنوبی و به جود آمدن تروریزم بود. این در حالیست که رییس جمهور اوباما ، هلری کلنتن وزیرخارجه، جنرال پتریوس قوماندان عمومی قوای ناتو و آیساف در افغانستان ، آیکن بیری سفیر این کشور در کابل و در نهایت استنلی مکرستال قوماندان پیشین این نیروها در افغانستان بارها در انزار رسانه ها تلاش بیان کردند تا به تداوم کمک های کشورشان به هدف تقویه ی مورال قوای مسلح و مردم عادی افغانستان از کاربرد این نوع حرف ها بپرهیزند ، آنان تاکید می نمایند که در صورت نیاز، حضور نظامی نیز حفظ خواهد شد. زیرا به گفته ی این مقام ها منافع ایالات متحده ی امریکا و کشورهای غربی در حمایت از افغانستان بستگی دارد، اما دیدگاه های اخیر جوبایدن زخم های 15 سال پیش مردم افغانستان یکبار دیگر تازه ساخته و انزجار و تنفر مردم زخمی و درد دیده ی افغانستان را بر انگیخت.

جوبایدن اخیرا در مصاحبه با شبکه ی ان بی سی امریکایی گفته است " ما خروج را از افغانستان در جولای سال 2011 شروع میکنیم و اگر سنگ هم ببارد تا سال 2014به طور کامل از این کشور خارج می شویم" وی هیچ نوع قید و شرط را در این مورد ذکر نکرد.

اگرچه اعلام پالیسی ها از سوی روسای جمهور و وزیران خارجه ی یک کشور اعلام میگردد اما این اظهارات مقام بلند پایه ی کاخ سفید بیانگر تناقص میان رییس جمهور و وی است که شگاف عمیق را در میان این دو به نمایش گذاشته است و از سوی هم بهترین ابزار برای تقویت روحیه ی شورشیان است که با استفاده از این اظهارات در سرباز گیری و تبلغات برعلیه ی دولت افغانستان استفاده خواهند کرد.

در همین حال استفین دمستورا نماینده ی خاص سازمان ملل متحد در امور افغانستان در بیانیه در شورای امنیت این سازمان از بد تر شدن وضعیت امنیتی افغانستان در آینده های نه چندان دور سخن گفت در عین حال راه حل نظامی را نیز راه حل افغانستان نمیداند که این اظهارات نیز همچنان به تقویت مورال رزمی شورشیان کمک کرده و روند مصالحه ی ملی که از سوی دولت افغانستان اعلام شده به سکتگی و کندی مواجه می سازد . زیرا این یک اصل پذیرفته شده است که هرگاه توازن قوای درگیر به نفع یک جناح باشد جانب قوی به مذاکره تن در نداده و خواهان امتیاز بیشتر میگردند . از آنجاییکه شورشیان افغان از آغاز تن به این پیشنهاد جانب دولت افغانستان نداده و همواره خواهان خروج بلاقید وشرط نیروهای بین المللی از این کشور هستند. درحالیکه همه میدانند که این گروه در صورت خروج نیروهای بین المللی همچنان به جنگ در این کشور ادامه  داده و حتی بعداز غصب قدرت در افغانستان دامنه ی این جنگ را به سراسر جهان گسترش خواهند داد . زیرا آنان از این حرف که دین مقدس اسلام مرز ندارد استفاده میکنند و می گویند که همه ی جهان باید تحت یک بیرق زنده گی کنند.

 در این حال نیاز امریکا چه خواهد بود؟ نیاز برای تدوین یک استراتیژی کارا ؟ ویا پذیرفتن شکست ؟

برای پرداختن به مبحث تفسیر زیادی با جزییات نیاز است اما فشرده میتوان گفت که امریکا و متحدانش در غرب در جستجوی یک راهکار جدیدی به خاطر حفظ پرستیژ، جلوگیری از بدنامی خودشان و نجات افغانستان و جهان از گسترش تروریزم باندیشند.

و در غیر آن، خروج مهمانان ناخواسته از این کشور، بزرگترین اشتباه در تاریخ معاصر جهان پنداشته شده که جبران آن به امریکا و متحدان غربی آن دشوار خواهد بود.


December 28th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات